نمایش اخبار داغ و برترین مقاله های مپ استار..کلیک کنید
چطور یک کودک 11 ساله خود را اعدام می کند؟
ماجرا از این قرار است که یک کودک 11 ساله ی بوشهری بخاطر فقر و عدم دسترسی به تبلت و گوشی برای ادامه ی تحصیل ،خود را دار می زند.
ماجرای این کودک و خانواده اش غم انگیز تر از این حرفهاست او و خانواده اش سال هاست که مرده اند و زندگی نمی کنند.
نه فقط او بلکه هزاران هزار کودک و خانواده در سرتاسر ایران به همین وضع دچارند...
حکایت ما حکایت آن فردی است که فرش می بافد و روی حصیر می خوابد.ایران بزرگ ما با این همه منابع باید زندگی خوشی را برای اهالیش رقم بزند اما افسوس و صد افسوس...
مادر سید محمد موسوی زاده می گوید:
پدر محمد بیمار است و خانه نشین، مخارج زندگی را با کار کردن در منازل مردم بدست می آورم، یک فرزند معلول هم دارم...در خانه فقط یک گوشی داریم که آن هم فقط برای تماس گرفتن است و هیچ امکاناتی ندارد...
پسرم بارها از من گوشی می خواست و من قول داده بودم که با کار کردن آن را برایش می خرم...پول هم جمع کرده بودم اما گوشی هی گران تر میشد و نمیتوانستم بخرم...
محمد دائم از من می پرسید مامان گوشی نخریدی؟؟؟
و من نمی دانستم به او چه بگویم...
روز حادثه برای خرید نان بیرون رفته بودم.. پدر محمد و برادرش فکر می کردند که او در آشپزخانه مشغول درس خواندن است.وقتی در را زدم همه منتظر بودند تا او در را باز کند اما او نیامد،...
پدرش با آن وضع اسفناک در را باز کرد، من سراغ محمد را از او گرفتم و با هم با عجله به آشپزخانه رفتیم...اما محمدم پر پر شده بود...
شب پیش از من رنگینک می خواست و تمام شب را در آغوش من خوابید...
چه در سر محمدم بود خدا می داند...
پسرم درس خوان بود اما به دلیل نداشتن گوشی از دوستانش عقب مانده بود.مدیر مدرسه وعده ی گوشی را به او و دانش آموز دیگری داده بود اما این وعده عملی نشد...
معلم محمد می گوید هر جای کانال کلاس را که نگاه می کنم محمد پیام داده است که "اجازه! گوشی من خرابه، عکس نمیگیره، وویس نمیفرسته..."
آموزش و پرورش آن منطقه خبر را تکذیب کرده است...اما تکذیب یا تایید آن ها چه دردی را دوا می کند؟؟؟
محمد ها فقط یکی و دوتا نیستند...
آن هایی که مسئول این وضع نابسامان هستند چطور می توانند خود را ببخشند و سر راحت بر بالین بگذارند؟؟
اما در ابتدای امر چیزی که از شنیدن این خبر به ذهن همه ی ما خطور کرد این بود که اصلا یک پسر بچه ی 11 ساله چه میداند که خودکشی چیست؟ دار زدن را از کجا می داند؟ اصلا چطور می تواند همه این بساط را برای خودکشی فراهم کند؟
چطور می تواند از شب قبل این فکر را در سر بپروراند؟
چقدر در زندگی کوتاهش متحمل مشقت شده است که به فکر خودکشی افتاده؟
جواب را باید از آن هایی پرسید که در ملا عام اعدام می کنند، از آنهایی که به تماشای اعدام می روند، از آن هایی که به تماشای جنگ میان دو کشور می روند ... به تماشای اراذل گردانی در شهر ها می روند... آیا واقعا گرفته شدن حق زندگی از کسی بخاطر جرائمش دیدن دارد؟؟ آیا آتشی که زندگی دو ملت را ویران می کند دیدن دارد؟ آیا مجرم گردانی و پوشاندن لباس زنانه به مجرم دیدن دارد؟؟؟ در این صورت باید منتظر رفتارهای خشونت آمیز بیشتری در فرزندانمان باشیم...
همه ی این رفتارهای ناپسند بعلاوه ی فقر ، درد ، بیماری ، خشونت و... در ذهن انسان ها به خصوص کودکان پاک و معصوم تاثیرات مخربی دارد که به راحتی قابل درمان نیست ...
به واقع چه بر سر نسل آینده ی این مملکت می آید؟