شف حاس سرآشپز ایرانی گوگل

شف حاس سرآشپز ایرانی گوگل

حسین زارع معروف به شف حاس یکی از معروف ترین آشپزهای بین المللی در آمریکاست .او هم اکنون سرآشپز شرکت گوگل است و در منوی هفتگی خود برای این شرکت غذاهای ایرانی را با شکل جدید طبخ می کند.
اگر ویدیئو های اورا در یوتیوب و اینستاگرام ببینید حتما عاشق فارسی صحبت کردنش می شوید؛ ترکیب فارسی با لهجه ی شیرین تبریزی و ته مایه های انگلیسی.
چهره ی خندان و مشتاق او هر شخصی را مجذوب خود می کند، از دست پختش که دیگر نگوییم.
زندگی پر فراز و نشیب او را به طور خلاصه در این بخش مرور می کنیم.
او در خانواده ای متمول و پر جمعیت به دنیا آمد.پدرش در تبریز باغی بزرگ داشت و یکی از رجال معروف تبریز بود.
با توجه به وضعیت خوب اقتصادی، او و برادرش ترجیح می دادند که تابستان ها کار کنند و پدر هم مخالفتی نمی کرد.
در ابتدا او و برادرش روبروی منزلشان یک مغازه اجاره کردند و در آن جا مشغول فروش سبزی شدند. بخاطر مردم داری و رفتار بسیار خوبشان با مشتری ، آن جا تبدیل شد به شلوغ ترین سبزی فروشی شهر.
حسین بعد ها به علت علاقه ی خاصی که به هنر های دستی داشت آن جا را تبدیل کرد به یک مغازه ی کاموا فروشی و در این کار نیز فوق العاده درخشید به طوری که معروفترین کاموا فروشی تبریز، کاموا فروشی پنگوئن بود.
بعد از انقلاب تمام اموال پدرش مصادره شد و تنها راه ارتزاق آن ها همین مغازه بود.حسین علاقه ی زیادی به تحصیل و همچنین ورزش فوتبال داشت، به همین دلیل راهی ترکیه شد و پس از آن برای ادامه ی ورزش مدتی را هم در آلمان گذارند.
اما در واقع این فعالیت او را راضی نمی کرد.بنابراین تصمیم گرفت تا به آمریکا مهاجرت کند.در آن جا برای ادامه ی تحصیل در رشته ی پزشکی به دانشگاه می رفت و همزمان در رستوران برادرش مشغول گارسنی بود.باز هم بخاطر رفتار خوبی که با مشتریان داشت مورد محبت آنان قرار گرفت و با انعام ویژه ای از او تشکر می کردند؛ تا اینکه برادر به او پیشنهاد داد تا در آشپزخانه دستیار سرآشپز شود و او هم پذیرفت .در این زمان بود که او پی به استعداد ذاتیش و عشق اصلیش برد.در واقع تنها، آشپزی بود که او را ارضا می کرد.او در این مسیر بسیار خوش درخشید و مراحل ترقی را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشت تا اینکه مالک همان رستورانی شد که در آن جا گارسن بود.
در این میان بارها و بارها به ایران سفر کرد تا مهارت آشپزی خود را بهبود بخشد .یکی از ابتکارات او در ارائه  آشپزی ایرانی به آمریکایی ها این بود که او سعی می کرد ابتدا ذائقه ی آنان را به مواد اولیه ی غذاهای ایرانی عادت دهد مثلا برای خورش فسنجان ابتدا شکم کبک را با برنج و گردو و زرشک پر می کرد و برای آن سسی تهیه و رویش می ریخت و در کنار آن سالاد انار و سیب سرو می کرد.خب اینطور غذاها به ذائقه ی آمریکایی ها خوش می آمد و کم کم شروع کرد به ارائه ی فسنجان اصلی.در واقع او با این کار سلیقه ی غذایی را تربیت می کرد.شاید این موضوع به مزاق ما ایرانی ها خوش نیاید اما برای کسانی که اولین بار، غذاهای ایرانی را تست می کنند، بسیار دلنشین است.
حسین زارع در اوج شهرت بود که حادثه ای تلخ برای خانواده اش در تبریز رخ می دهد و او همه چیز را می بازد یعنی تمام اموال و داراییش را و حتی عشق به آشپزی را .
پدر و مادر او مورد هجوم افرادی ناشناس قرار می گیرند و در اثر ضرب و شتم هر دو متاسفانه فوت می کنند.
بعد از حدود یک سال حسین دوباره توسط همین علاقه اش به آشپزی به خود آمد گرچه همیشه این غم با او بود.او دوباره توسط دوستان خوبش مورد حمایت قرار گرفت و رستورانی را در وضعیت بد اقتصادی آمریکا افتتاح کرد و موفق هم شد.
پس از تمام این فراز و نشیب ها او هم اکنون یکی از سرآشپزان ممتاز شرکت گوگل است و موجب درخشش نام ایران و ایرانی در جامعه ی آمریکاست.
با آرزوی موفقیت روز افزون برای ایشان و تمام ایرانی های مقیم خارج از کشور.

نمایش برتربن رستورانها در نقشه در هر شهر...کلیک کنید