مفلوکین
مفلوکین
(مقاله ترجمه شده از سایت معتبر خارجی )
مفلوکین یک عامل ضد مالاریا است که در پیشگیری و درمان مالاریا ناشی از پلاسمودیوم فالسیپاروم و پلاسمودیوم ویواکس استفاده میشود.
نام ژنریک MefloquineDrugBank شماره دسترسیDB0035
مالاریا یک بیماری تک یاخته ای است که بار زیادی بر سلامت انسان در مناطق آندمیک در سراسر جهان وارد می کند. گزارش مالاریا سازمان جهانی بهداشت در سال 2020 حاکی از کاهش 60 درصدی نرخ مرگ و میر جهانی مالاریا بین سالهای 2000 تا 2019 است. 90 درصد مرگ و میر ناشی از مالاریا در آفریقا رخ می دهد. افرادی که در معرض بالاترین خطر ابتلا به مالاریا قرار دارند، افرادی هستند که در جمعیتهای ساده و بدون بیماری قرار دارند.
کودکان زیر 5 سال، پناهندگان در آفریقای مرکزی و شرقی، مسافران غیرنظامی و نظامی غیرنظامی، زنان باردار و مهاجرانی که به محل اصلی خود سفر می کنند.
مفلوکین که معمولاً با نام لاریم شناخته می شود، یک داروی ضد مالاریا است که برای پیشگیری و درمان مالاریا ناشی از عفونت با پلاسمودیوم ویواکس و پلاسمودیوم فالسیپاروم استفاده می شود.
این دارو در ابتدا توسط موسسه تحقیقات ارتش والتر رید (WRAIR) طی یک برنامه کشف داروی مالاریا بین سالهای 1963 تا 1976 کشف شد. این دارو در سال 1989 توسط FDA تأیید شد و اولین بار توسط هافمن لاروچ به بازار عرضه شد. موضوع بحث و جدل گسترده به دلیل نگرانی در مورد اثرات نوروتوکسیک. اطلاعات محصول در مورد اثرات بالقوه جدی عصبی روانی هشدار می دهد
مفلوکین برای درمان موارد خفیف تا متوسط مالاریا ناشی از پلاسمودیوم فالسیپاروم و پلاسمودیوم ویواکس اندیکاسیون دارد. این دارو در برابر اشکال مقاوم به کلروکین پلاسمودیوم فالسیپاروم موثر است. مفلوکین همچنین برای پیشگیری از مالاریا ناشی از پلاسمودیوم فالسیپاروم و پلاسمودیوم ویواکس، از جمله انواع پلاسمودیوم فالسیپاروم مقاوم به کلروکین، نشان داده شده است.
اسپروزوئیت های واقع در غدد بزاقی پشه های آلوده به انگل های مالاریا در جریان تغذیه پشه به جریان خون میزبان انسان وارد می شوند. این اسپوروزوئیتها به سرعت به کبد حمله میکنند و در آنجا به شیزونتهای مرحله کبدی بالغ میشوند، پاره میشوند و 2000 تا 40000 مروزوئیت آزاد میکنند که به گلبولهای قرمز خون حمله میکنند.
مکانیسم اثر مفلوکین به طور کامل شناخته نشده است. برخی از مطالعات نشان میدهند که مفلوکین بهطور خاص ریبوزوم 80S پلاسمودیوم فالسیپاروم را مورد هدف قرار میدهد، سنتز پروتئین را مهار میکند و اثرات شیزونتکشی بعدی را ایجاد میکند.4 مطالعات دیگری در ادبیات با دادههای آزمایشگاهی محدود در مورد مکانیسم اثر مفلوکین وجود دارد.
مفلوکین به راحتی از دستگاه گوارش جذب می شود. غذا به طور قابل توجهی جذب را افزایش می دهد و فراهمی زیستی را تا 40٪ افزایش می دهد. فراهمی زیستی قرص ها در مقایسه با محلول خوراکی مفلوکین بیش از 85 درصد است. Cmax در 6 تا 24 ساعت در داوطلبان سالم پس از یک دوز واحد به دست میآید. 7،13 میانگین غلظت خون بین 50 تا 110 نانوگرم در میلیلیتر بر میلیگرم بر کیلوگرم است. 1000 تا 2000 میکروگرم در لیتر، پس از 7 تا 10 هفته مصرف
حجم توزیع
حجم ظاهری توزیع در بزرگسالان سالم حدود 20 لیتر در کیلوگرم با توزیع بافتی وسیع است. 13 تخمین های مختلف از حجم ظاهری کل توزیع بین 13.3 تا 40.9 لیتر در کیلوگرم است. 7 مفلوکین می تواند در گلبول های قرمز آلوده به گلبول های قرمز انباشته شود. انگل های مالاریا
اتصال مفلوکین به پروتئین های پلاسما بیش از 98٪ است. 7،13
متابولیسم
مفلوکین توسط آنزیم CYP3A4 به شدت در کبد متابولیزه می شود. 12،13 دو متابولیت شناسایی شده است. متابولیت اصلی، 2،8-bis-trifluoromethyl-4-quinoline کربوکسیلیک اسید، که در برابر پلاسمودیوم فالسیپاروم غیر فعال است. متابولیت دوم، یک الکل، در مقادیر کم یافت می شود