بوپروپیون داروی ضد افسردگی
بوپروپیون داروی ضد افسردگی
بوپروپیون (Aplenzin، Wellbutrin، Wellbutrin SR، Wellbutrin XL) برای درمان افسردگی استفاده می شود.
بوپروپیون (Aplenzin، Wellbutrin XL) همچنین برای درمان اختلال عاطفی فصلی (SAD؛ دوره‌های افسردگی که در همان زمان هر سال اتفاق می‌افتد [معمولاً در پاییز و زمستان اما به ندرت ممکن است در ماه‌های بهار یا تابستان رخ دهد]) استفاده می‌شود.
بوپروپیون (Zyban) برای کمک به ترک سیگار استفاده می شود. بوپروپیون در دسته ای از داروها به نام داروهای ضد افسردگی قرار دارد. با افزایش انواع خاصی از فعالیت در مغز عمل می کند.
تعداد کمی از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان (تا 24 سال) که در طول مطالعات بالینی از داروهای ضدافسردگی ("افزایش دهنده های خلق و خو") مانند بوپروپیون استفاده کردند، دچار خودکشی شدند (به فکر آسیب رساندن یا کشتن خود یا برنامه ریزی یا تلاش برای انجام این کار). ). کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوانی که برای درمان افسردگی یا سایر بیماری‌های روانی از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند، نسبت به کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوانی که برای درمان این بیماری‌ها از داروهای ضدافسردگی استفاده نمی‌کنند، احتمال بیشتری برای خودکشی دارند.
این خطر باید در نظر گرفته شود و با مزایای بالقوه در درمان افسردگی، در تصمیم گیری در مورد اینکه کودک یا نوجوان باید یک داروی ضد افسردگی مصرف کند، مقایسه شود. کودکان کمتر از 18 سال به طور معمول نباید بوپروپیون مصرف کنند، اما در برخی موارد، پزشک ممکن است تصمیم بگیرد که بوپروپیون بهترین دارو برای درمان بیماری کودک است.
مهم نیست که چه سنی دارید، قبل از مصرف یک داروی ضد افسردگی، شما، والدین یا مراقبتان باید با پزشک خود در مورد خطرات و مزایای درمان بیماری خود با داروهای ضد افسردگی یا سایر درمان ها صحبت کنید. همچنین باید در مورد خطرات و مزایای عدم درمان بیماری خود صحبت کنید. باید بدانید که داشتن افسردگی یا یک بیماری روانی دیگر، خطر خودکشی را به‌ویژه در ابتدای درمان یا هر زمانی که دوز مصرفی‌تان کم یا زیاد شود، به شدت افزایش می‌دهد. اگر شما یا هرکسی در خانواده‌تان اختلال دوقطبی یا شیدایی داشته باشد یا به خودکشی فکر کرده یا اقدام به خودکشی کرده باشد، این خطر بیشتر است. در مورد وضعیت، علائم و سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی خود با پزشک خود صحبت کنید. شما و پزشکتان تصمیم خواهید گرفت که چه نوع درمانی برای شما مناسب است.
بوپروپیون همچنین گاهی اوقات برای درمان دوره‌های افسردگی در بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی (اختلال افسردگی شیدایی؛ بیماری که باعث دوره‌های افسردگی، دوره‌های شیدایی و سایر خلق‌وخوهای غیرطبیعی می‌شود) و برای درمان اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD؛ مشکل بیشتر تمرکز) استفاده می‌شود. کنترل اعمال و ساکت ماندن یا ساکت ماندن نسبت به سایر افراد هم سن). با پزشک خود در مورد خطرات احتمالی استفاده از این دارو برای بیماری خود صحبت کنید.
دوز فراموش شده را رها کنید و برنامه دوز منظم خود را ادامه دهید. همیشه اجازه دهید زمان کامل برنامه ریزی شده بین دوزهای بوپروپیون بگذرد. برای جبران نوبت فراموش شده دوز دوز مصرف نکنید.
بوپروپیون ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند. اگر هر یک از این علائم شدید است یا از بین نمی رود، به پزشک خود اطلاع دهید:
خواب آلودگی
اضطراب
هیجان
مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب
دهان خشک
سرگیجه
سردرد
حالت تهوع
استفراغ
دل درد
لرزش غیرقابل کنترل بخشی از بدن
از دست دادن اشتها
کاهش وزن
یبوست
تعرق مفرط
اگر هر یک از علائم زیر را تجربه کردید، مصرف بوپروپیون را متوقف کنید و فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا تحت درمان فوری پزشکی قرار بگیرید:
تب
راش یا تاول
خارش
کندوها
تورم صورت، گلو، زبان، لب‌ها، چشم‌ها، دست‌ها، پاها، مچ پا یا پایین ساق پا
گرفتگی صدا
مشکل در تنفس یا بلع
درد قفسه سینه